Sakrament Małżeństwa ze swej natury jest nastawiony na zbawienie innych ludzi. Przez tę szczególną służbę miłości chrześcijanin przyczynia się także do zbawienia osobistego. Sakrament ten udziela szczególnego posłania w Kościele i służy budowaniu Ludu Bożego.
Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.
Głęboka wspólnota życia i miłości małżeńskiej, ustanowiona przez Stwórcę i unormowana Jego prawami, zawiązuje się przez przymierze małżeńskie... Sam bowiem Bóg jest twórcą małżeństwa”. Małżeństwo nie jest instytucją czysto ludzką. Bóg, który stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która jest podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej istoty ludzkiej. Człowiek został bowiem stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który sam jest Miłością. Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka. Jest ona dobra, co więcej bardzo dobra, w oczach Stwórcy. Miłość małżeńska, którą Bóg błogosławi, jest przeznaczona do tego, by była płodna i urzeczywistniała się we wspólnym dziele zachowywania stworzenia: „Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną»” (Rdz 1, 28). Pismo święte stwierdza, że mężczyzna i kobieta zostali stworzeni wzajemnie dla siebie: „Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam”. Bóg daje mu niewiastę, „ciało z jego ciała”. "Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rdz 2, 24). Jezus wskazuje, że oznacza to nienaruszalną jedność ich życia, przypominając, jaki był „na początku” zamysł Stwórcy: „A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało” (Mt 19, 6).
W obrządku łacińskim małżeństwo między dwojgiem wierzących katolików jest zazwyczaj zawierane podczas Mszy świętej, ze względu na związek wszystkich sakramentów z Misterium Paschalnym Chrystusa.
Zawierającymi przymierze małżeńskie są mężczyzna i kobieta, ochrzczeni, wolni do zawarcia małżeństwa, którzy w sposób dobrowolny wyrażają swoją zgodę. „Być wolnym” oznacza:
- nie być poddanym przymusowi;
- nie mieć przeszkody ze strony prawa naturalnego czy kościelnego.
Kościół uważa wzajemne wyrażenie zgody przez małżonków za nieodzowny element, który „stwarza małżeństwo”. Jeśli nie ma zgody, nie ma małżeństwa.
Małżonkowie chrześcijańscy... we właściwym sobie stanie i porządku życia mają własny dar wśród Ludu Bożego”. Właściwa łaska sakramentu małżeństwa jest przeznaczona dla udoskonalenia miłości małżonków i dla umocnienia ich nierozerwalnej jedności. Przez tę łaskę „podtrzymują się wzajemnie. z pomocą wiernej miłości, a przyjmowanemu z miłości do Boga potomstwu wpajają chrześcijańskie nauki i ewangeliczne cnoty”.
Aby zawrzeć sakramentalny związek małżeński do kancelarii parafialnej warto udać się nawet pół rok przed planowaną datą ślubu, po to by zarezerwować dogodny termin, zacząć nauki przedślubne i umówić się na sporządzenie protokółu przedślubnego. Sakramentu małżeństwa udziela się w sobotę podczas Mszy św.
Do kancelarii należy zabrać ze sobą następujące dokumenty:
- dowód osobisty
- świadectwo chrztu (ważne 6 miesięcy od daty wystawienia) - tylko osoby spoza parafii
- świadectwo bierzmowania (jeżeli brakuje informacji o bierzmowaniu na świadectwie chrztu)
- świadectwo nauki religii z ostatniej uczęszczanej klasy
- świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego
- przy ślubie konkordatowym zaświadczenie z USC stwierdzające brak przeszkód w prawie polskim do zawarcia małżeństwa (dokument ważny 6 miesięcy - przynosi się je w trakcie przygotowania)
- w przypadku wdowców - akt zgonu współmałżonka
- personalia świadków ślubu: nazwisko i imiona, adres zamieszkania, data i miejsce urodzenia (wymagany wiek to ukończony 18 rok życia)
Liturgia
Kancelaria
